Naa-alala Mo Ba?

Naa-alala mo ba? … 

Si Nanay ay nasa bahay pag-uwi namin galing sa paaralan;
Walang mga bakod at gate ang magkakapit-bahay, kung meron,
gumamela lang;

10 sentimos o diyes lang ang baon: singko sa umaga, singko
sa hapon;
Merong free ang mga patpat ng ice drop: buko man o munggo;

 Pakikinig ng drama sa radio, tulad ng Simatar, Kapitan
Radam, mga liham kay tiya Delly… at sa gabi naman ang Gabi
ng Lagim;

Tinatakpan ang iyong tenga kapag naririnig mo ang alulong
ng aso?;

… Naa-alala mo pa ba?
 

Mataas ang paggalang sa mga guro at ang
tawag sa kanila ay Maestro;

Di binibili ang tubig, at pwedeng
maki-inom sa di mo kakilala;

Malaking bagay na ang pumunta sa ilog
para mag-picnic, o kaya sa tumana

Grabe na ang kaso pag napatawag ka sa
principal’s office, o kaya malaking kahihiyan kapag bagsak
ka sa exams.

 

Simple lang ang pangarap: ang makatapos,
makapag-asawa, mapagtapos ang mga anak…

Pwedeng iwan ang sasakyan at ibilin sa
hindi mo kakilala; wala namang lock ang mga jeep na Willy’s
noon.

Mayroon kaming mga laruan na gawa namin
at hindi binili: trak-trakan (gawa sa rosebowl ang katawan
at darigold na maliit ang mga gulong), ‘sketeng’ (scooter)
na bearing na maingay ang mga gulong at de-sinkong pako para sa preno; patining na pinitpit na tansan lang na may 2
butas sa gitna para suotan ng sinulid (pwede pang
makipag-lagutan) ;

Sumpak, pilatok, boca-boca, borador,
atbp.

Di nakikialam ang mga matanda sa mga
laro ng mga bata: kasi laro nga iyon. Maraming usong laro at maraming kasali:

laste, gagamba, turumpo, tatsing

ng lata, pera namin ay kaha ng Philip Morris, Malboro,
Champion (kahon-kahon yon!);

May dagta ang dulo ng tinting na hawak
mo para makahuli tutubi, nandadakma ka ng palakang tetot,
pero ingat ka sa palakang saging dahil
sa kulugo;

Butas na ang sakong ng Spartan mong
tsinelas – suot mo pa rin;

Namumugalgal ang pundiya ng kansolsilyo
mo kasi nakasalampak ka sa lupa.

Sa modernong buhay at sa lahat ng
kasaganaan sa high technology.. di ba minsan nangarap ka na
rin… mas masaya noong araw!

Sana pwedeng maibalik…

Takot tayo ngayon sa buhay kasi maraming
napapatay, nakikidnap, maraming addict at masasamang
loob…

Noon takot lang tayo sa ating mga
magulang at mga lolo at lola. Pero ngayon, alam na natin na
mahal pala nila tayo kayat ayaw tayong mapahamak o
mapariwara.. Nauna silang nasasaktan pag pinapalo nila
tayo…
Balik tayo sa nakaraan kahit saglit…
Bago magkaroon ng internet, computer, at
cellphone. Noong wala pang mga drugs at malls. Bago pa
nauso ang counter strike
at mga Game Boy.

Tinutukoy ko ang harang taga o tumbang
preso kapag maliwanag ang buwan;

Ang pagtatakip mo ng mata pero nakasilip
sa pagitan ng mga daliri pag nanonood ka ng nakakatakot sa
‘Mga Aninong Gumagalaw’;

Unahan tayong sumagot sa Multiplication
Table na kabisado natin, kasi wala namang calculator;

Pag-akyat natin sa mga puno;

Pagkakabit ng kulambo, lundagan sa
kama;

Pagtikwas o pagtitimba sa poso;

Pingga ang pang-igib ng lalake at may
dikin naman ang ulo ng babae;

Inaasbaran ng mga suberbiyo;

Nginig na tayo pag lumabas na ang
yantok-mindoro o buntot-page;

Nai-sako ka rin ba?

O kaya naglagay ka ba ng karton sa pwet
para hindi masakit ang tsinelas o sinturon?

…Pamimili ng bato sa bigas; Tinda-tindahan na puro dahon naman;

Bahay-bahayan na puro kahon;

Naglako ka ba ng ice-candy o pandesal
noong araw?

Karera sa takbuhan hanggang maubos ang
hininga;

Pagtawa hanggang sumakit ang tiyan;
Meron pa bang himbabao, kulitis at
pongapong? O kaya ang lukaok, susuwi at espada?

Susmaryosep ang nadidinig mo pag
nagpapaligo ng bata…

Estigo santo kapag nagmamano.
Mapagod sa kakalaro, minsan
mapalo;

Matakot sa ‘berdugo’ at sa ‘kapre’;

Tuwang-tuwa kami pag tinalo ang tinale
ni itay kasi may tinola!

Yung crush mo?

 
Pag recess: mamimili ka sa garapon ng
tinapay -alembong, taeng-kabayo o biscocho?
Pwede ring ang sukli ay kending Vicks
(meron pang libreng singsing) o kaya nougat o karamel;

Kung gusto mo naman – pakumbo o kaya
kariba, mas masaya kung inuyat;

Puriko ang mantika, at mauling na ang
mukha at ubos na ang hininga mo sa ihip kasi mahirap
magpa-rikit ng apoy.
Madami pa…

Masarap ang kamatis na piniga sa kamay
at lumabas sa pagitan ng daliri para sa sawsawan;

Ang palutong pag isawsaw sa sukang may
siling labuyo;

Ang duhat kapag inalog sa asin; ang
isa-sang isubo ang daliri kasi puno na ng kanin…

Halo-halo: yelo, asukal at gatas lang
ang sahog;

Sakang ang lakad mo at nakasaya ka kasi
bagong tuli ka;
O naghahanap ka ng chalk kasi tinagusan
ang palda mo sa eskwelahan;

Lipstick mo ay papel de hapon;

 Labaha ang gamit para sa white-side-wall
na gupit;

Naglululon ka ng banig pagkagising;

Matigas na almirol ang mga punda at
kumot;

Madumi ang manggas ng damit mo kasi doon
ka pagpapahid ng sipon, diba? Pwede rin sa laylayan…

May mga program kapag Lunes sa
paaralan;

May pakiling kang dala kung Biyernes
kasi magi-isis ka ng desk.

Di ba masaya? Naalala mo pa ba?
Wala nang sasaya at gaganda pa sa
panahon na yon… Masaya noon at
masaya pa rin tayo ngayon habang
ina-alaala iyon…

Di ba noon… ang mga desisyon ay
ginagawa sa awit na ‘sino ba sa dalawang ito? Ito ba o ito?’
Pag ayaw ang resulta di ulitin: ‘sino ba sa dalawang ito?
Ito ba o ito?’… Awit muna: ‘Penpen de Serapen, de
kutsilyo, de almasen. How, how the carabao batuten…’

Presidente ng klase ay ang
pinakamagaling, hindi ang pinaka-mayaman;

Masaya na tayo basta sama-sama kahit
hati-hati sa kokonti;

Nauubos ang oras natin sa
pagku-kwentuhan, may oras tayo sa isat-isa;

 Naaasar ka kapag marami kang sunog sa
sungka, kapag buro ka sa pitik-bulag o matagal ka ng taya sa
holen;
Yung matatandang kapatid ang pinaka-ayaw
natin pero sila ang tinatawag natin pag napapa-trouble
tayo;
Di natutulog si Inay, nagbabantay pag
may trangkaso tayo;

Meron tayong skyflakes at Royal sa tabi
at pahihigupin ng mainit na Royco.

Kung naaalaala mo ito…
nabuhay ka na sa KAPAYAPAAN!

Pustahan tayo nakangiti ka pa rin!